Θυμίζεις τη ‘μαύρη μητέρα’. Τη σκοτεινή Θεά Κάλι! Η γλώσσα σου κρέμεται. Τα μάτια κόκκινα σα μεθυσμένα. Και χέρια; Τέσσερα! Στο ένα, κρατάς το κινητό. Στο άλλο, την κουτάλα. Στο τρίτο; Την πάνα του μωρού! Στο τέταρτο; Μάσκαρα και κραγιόν! Εργαζόμενη. Νοικοκυρά. Μητέρα. Γυναίκα. Ποιο ρόλο να πρωτοπρολάβεις;
ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΛΛΑ, ΦΟΒΑΣΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ..
Δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς. Μονάχα κουβαλάς. Την τσάντα του γραφείου. Τα πιάτα στο νεροχύτη. Τις σακούλες στο σούπερ-μάρκετ. Το παιδί στο σχολείο. Τις ενοχές σου στο μαξιλάρι.
Η κάθε μέρα είναι ένας σκληρός αγώνας επιβίωσης. Προγραμματίζεις, αλλάζεις, βολεύεις, τσατίζεσαι, ξεφυσάς, απελπίζεσαι. Παλεύεις να βρεις ισορροπίες. Μα ότι κι αν κάνεις.. κάποιος μένει δυσαρεστημένος.
Τα άλλα δεν σε νοιάζουν και τόσο. Με τα παιδιά όμως τι γίνεται; Μήπως η δουλειά σε κάνει αυτόματα ‘κακή μητέρα’; Χωρίς χρόνο και ενέργεια να τα φροντίσεις όσο κάποια που δεν εργάζεται;
Η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική..
6 ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ
1. Μπαμπάκας.. εν δράσει !! Ο ρόλος του πατέρα στη φροντίδα των παιδιών γίνεται επιτέλους πιο ενεργός! Το παλιό μοντέλο, καταρρέει!
Ο σύζυγος πηγαίνει για ψώνια. Πλένει τα πιάτα. Βάζει σκούπα. Βάζει πλυντήριο. Και γενικά.. βάζει το χεράκι του στις δουλειές και τη διαπαιδαγώγηση! Έτσι, όχι μόνο ο ίδιος καλλιεργεί νέες δεξιότητες αλλά και τα παιδιά απολαμβάνουν την πατρική παρουσία και στοργή!
2. Η μπαταρία της μαμάς.. φορτίζει! Η δουλειά, σου χαρίζει ευεξία κι ικανοποίηση! Νιώθεις ότι προσφέρεις στην οικογένεια! Αισθάνεσαι ότι ελέγχεις καλύτερα τον εαυτό σου και τη ζωή! Απολαμβάνεις την παρέα των συναδέλφων! Συζητάς. Ανταλλάσσεις. Ξεδίνεις. Εξελίσσεσαι! Κι όσο πιο γεμάτη είσαι τόσο περισσότερα έχεις να δώσεις στα παιδιά σου σα γονιός.
3. Το παραδοσιακό καλούπι.. σπάει!! Φράσεις όπως.. ΄Μην κλαψουρίζεις, οι άντρες δεν κλαίνε’ ή ‘Καλύτερα να με βοηθήσεις εσύ που είσαι και κορίτσι!’ διαγράφονται απ’ την οικογενειακή ατζέντα. Τα παιδιά συμμετέχουν ισότιμα σε παιχνίδια και δραστηριότητες ανεξαρτήτως φύλου. Kι ο καθένας νοιώθει ελεύθερος και δυνατός.. για όλα!
Όταν κι οι δυο γονείς εργάζονται, τα αντρικά και γυναικεία στερεότυπα συρρικνώνονται . Η Μαρία είναι άσσος στο ποδόσφαιρο! Ο Κώστας σπουδάζει κομμωτής! Η Ελένη δουλεύει στο συνεργείο του πατέρα της! Ο Αντρέας φτιάχνει καταπληκτικό πρασόρυζο!
Οι προσδοκίες για τους ρόλους των φύλων γίνονται προσδοκίες του κάθε παιδιού για τον εαυτό του! Αγόρια και κορίτσια καταπιάνονται με όσα αγαπούν. Δοκιμάζουν. Προσπαθούν. Ελίσσονται. Αλλάζουν την φυσιογνωμία που είχε ο κόσμος μέχρι τώρα!
4. Παιδιά ώριμα, ανεξάρτητα, αυτόνομα. Οι ευθύνες μοιράζονται. Καθένας έχει τις ‘μικρές’ υποχρεώσεις του. Ακόμα και τα παιδιά! ‘Να στρώνεις το κρεβάτι σου το πρωί!’ ‘Να συμμαζεύεις το γραφείο σου!’ ‘Να βολεύεις τα παιχνίδια σου!’ ‘Να προσέχεις τον μικρότερό σου αδελφό!’.. Όλη η οικογένεια μαθαίνει να προσφέρει για το κοινό καλό! Κι έτσι.. η υπευθυνότητα και ανεξαρτησία σταδιακά ανθοφορούν!
5. Κορίτσια στα χνάρια της μαμάς! Επικοινωνιακές. Προσαρμοστικές. Παραγωγικές. Οι κόρες των εργαζόμενων μαμάδων συχνά ακολουθούν ασυνείδητα το μητρικό πρότυπο! Πετυχαίνουν καλές επιδόσεις στο σχολείο! Δουλεύουν με μεράκι και αφοσίωση στο επάγγελμα που έχουν διαλέξει! Κάνουν εύκολα κοινωνικές συναναστροφές! Νοιώθουν δυνατές κι αποτελεσματικές..όπως η μαμά!
‘Μαύρη μητέρα’ λοιπόν, δεν είναι αυτή που εργάζεται. Είναι αυτή που βυθίζεται στα σκοτάδια της ζωής της. Που πνίγεται. Που αισθάνεται δυστυχισμένη. Που μεταφέρει άθελά της την πίεση και θλίψη στα παιδιά της. Αν ζεις στο μαύρο, καιρός ν’ αλλάξεις χρώμα!! Τώρα.
Χρύσα Βοζίκη, Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός