Στο εργοστάσιο σοκολάτας του Γουίλι Γόνκα; Ή μήπως στη μαγική Χώρα των Θαυμάτων όπως η Αλίκη; Δεν έχει σημασία! Σημασία έχει πως όταν παίζεις, κρατάς στα χέρια σου το ΄χρυσόεισιτήριο΄στον κόσμο της φαντασίας!
Έναv υπολογιστή; Μια κονσόλα; Πατάς το κουμπί κι ο ανιαρός κόσμος γύρω σου σβήνει. Δεν είσαι πια εσύ. Είσαι ο ήρωάς σου! Το παιχνίδι έχει κιόλας αρχίσει!
Μετά τη δουλειά. Πριν τη βόλτα. Το βραδάκι με ησυχία. Τα σαββατοκύριακα. Στις διακοπές. Στο κενό μου. Παίζω. Ξεφεύγω. Ξεχνιέμαι. Το ελέγχω όμως.
Χμμ…το ελέγχω; Ή μήπως τελικά την έχω πατήσει;
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΚΟΛΛΑΩ;
Γεννήθηκαν για να προκαλούν. Φτιάχτηκαν για να μας κάνουν δικούς τους! Σα πονηρή γυναίκα ή σαν άντρας κατεργάρης που.. βάλθηκαν να μας τυλίξουν! Τι τα κάνει στ’ αλήθεια όμως τόσο ελκυστικά;
Τα εξελιγμένα γραφικά και τα εντυπωσιακά εφέ τους. Τα χρώματα, τα σχήματα, οι εικόνες ακόμα και οι μικρές λεπτομέρειες είναι φτιαγμένες με τόση προσοχή, ώστε να εντυπωσιάζουν το μάτι και το μυαλό μας.- Το σενάριο και η οργανωμένη δομή τους. Έχουν νεύρο, εξυπνάδα, πλοκή. Ιντριγκάρουν τη σκέψη και τη φαντασία μας! Πόσο εύκολο είναι να αντισταθούμε;
- Ο ανταγωνισμός. Το κόλπο του υψηλού σκορ! Μας αναγκάζει να μπαίνουμε σε ‘εικονικές μάχες’, άλλοτε με τον αντίπαλο κι άλλοτε με τον ίδιο μας τον εαυτό!
- Η επιθυμία για κυριαρχία. Θέλουμε να βρούμε το κρυμμένο στοιχείο που λείπει. Θέλουμε ν’ ανέβουμε επίπεδο. Μα πάνω απ’ όλα θέλουμε να ‘χτυπήσουμε’ το παιχνίδι και να βγούμε νικητές!
- Η ανακάλυψη. Η εξερεύνηση μιας καινούριας πίστας. Η έκπληξη μπροστά σ’ ένα νέο όπλο ή μια σπάνια κάρτα, μας γοητεύουν από παιδιά ακόμα!
- Η κατασκευή χαρακτήρων. Όταν οι ίδιοι συμμετέχουμε στη διαμόρφωση ενός ήρωα, δεν μπορεί παρά να δενόμαστε μαζί του συναισθηματικά και να δυσκολευόμαστε έπειτα να τον αποχωριστούμε.
- Η δημιουργία σχέσεων. Φιλίες με συμπαίκτες που μοιράζονται το ίδιο παιχνίδι ή δυνατότητες για συνομιλίες διαδικτυακά, αυξάνουν την ανάγκη μας για συμμετοχή στο gaming. Οι φίλοι είναι φίλοι, ακόμα κι αν έχουν τη μορφή ενός φανταστικού rpg ήρωα!
Όταν μάλιστα κάποιος είναι ευάλωτος, τόσο πιο εύκολα τρυπώνει το gaming στη ζωή και καθημερινότητά του, με δύναμη και ορμή! Είναι διασκέδαση, χαλάρωση, πρόκληση. Τι γίνεται όμως όταν τα όρια ξεπερνιούνται;
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΝ ΕΧΩ ΕΘΙΣΤΕΙ;
Ας το κάνουμε σαν παιχνίδι! Αναμετρήσου με τον εαυτό σου και απάντησε ειλικρινά στις παρακάτω ερωτήσεις:
1.Ξοδεύεις πολύ από τον ελεύθερό σου χρόνο στο gaming; Σκέφτεσαι συχνά προηγούμενα παιχνίδια, ακόμα κι αν κάνεις κάτι άλλο; Ανυπομονείς πότε θα ‘ρθει η ώρα να ξαναπαίξεις;
2.Αισθάνεσαι νευρικότητα όταν έχεις ώρες αποχή απ’ το παιχνίδι; Στεναχωριέσαι αν κάτι προκύψει και το παιχνίδι σου αναβληθεί;
3.Νοιώθεις ότι ξεκινάς να παίζεις και δυσκολεύεσαι να σταματήσεις; Ή οτι τελευταία αυξάνονται ολοένα οι ώρες του παιχνιδιού σου;
4.Χαλαρώνεις και ξεφεύγεις από την πραγματικότητα όταν ασχολείσαι με το gaming;
5.Έχεις προσπαθήσει να το περιορίσεις ή να το κόψεις αλλά δυσκολεύεσαι;
6.Πιάνεις τον εαυτό σου να προτιμάει διαρκώς τα διαδικτυακά παιχνίδια από άλλες δραστηριότητες ή χόμπυ;
7.Μαλώνεις συχνά με τους δικούς σου γι’ αυτό; Παρόλα αυτά συνεχίζεις χωρίς να σε νοιάζει;
8.Λες ψέμματα για το πόσο χρόνο αφιερώνεις στο παιχνίδι;
9.Αμελείς τις υποχρεώσεις σου (φαγητό, μπάνιο, δουλειά, φίλοι, οικογένεια κλπ.) επειδή αφοσιώνεσαι στην κονσόλα;
Υπερενασχόληση, συμπτώματα στέρησης, αδυναμία ελέγχου της κατάστασης ή απόσπαση από άλλες δραστηριότητές σου, είναι μερικά μόνο απ’ τα σημάδια που πρέπει να σε βάλουν σε σκέψη!
Αν 5 ή περισσότερα από τα παραπάνω είναι ΝΑΙ, για τουλάχιστον 1 χρόνο, λάβε τα απαραίτητα μέτρα ή συμβουλέψου έναν ειδικό!
Η ζωή σου, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!
Χρύσα Βοζίκη, Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός