Σαν κροίσσο με ιδιωτικό νησί, τζετ, πισίνες και υπηρέτριες! Κάπως έτσι, αντιμετωπίζουμε σήμερα το σύγχρονο εργαζόμενο! Σε μια κοινωνία βαθιάς κρίσης κι ανεργίας, αν δουλεύεις, θεωρητικά ανήκεις στην εκλεκτή κάστα των ‘υπερτυχερών’ του τζόκερ!
‘Μη μιλάς! Εσύ τουλάχιστον έχεις δουλειά!’ Κι όσο ο εργαζόμενος δε μιλάει, τόσο πνίγεται. Το άγχος παραμονεύει.
ΜΗΠΩΣ ΠΑΣΧΕΙΣ ΑΠΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΣΤΡΕΣ;
Δουλεύεις ως υπάλληλος; Σταθερός μισθός. Δώρα. Άδειες. Αργίες. Αυτά είναι τα μόνα που βλέπουν οι γύρω σου.Τι συμβαίνει όμως με τις πραγματικές σου ανάγκες; Την πνιγηρή καθημερινή ρουτίνα; Το καταπιεστικό σου αφεντικό; Τις απλήρωτες υπερωρίες; Το μισθό σου που μειώνεται κάθε μήνα;
Έχεις δική σου επιχείρηση; Άρχοντας! Ο χώρος δικός σου. Το πάνω χέρι.. κι αυτό δικό σου!! Και σωροί από χρήματα για πολυτελείς αγορές, ακριβά αυτοκίνητα και πολυέξοδα ταξίδια. Αυτή είναι η αλήθεια; Ή μήπως το νόμισμα έχει για σένα άλλη όψη; Ατέλειωτες ώρες εργασίας. Ευθύνες. Υποχρεώσεις. Πιεστικά dead-lines. Οικονομικά ρίσκα. Ανασφάλεια. Κανείς δε σε καταλαβαίνει…
Το σώμα ωστόσο, συνήθως μαρτυρά όσα δεν λέει το στόμα. Ανασαίνεις βιαστικά. Οι παλμοί σου ανεβαίνουν. Ξεχνάς ακόμα και να φας. Δυσκολεύεσαι στον ύπνο. Ξυπνάς κουρασμένος. Νιώθεις πως χάνεις τον εαυτό σου.. Τι φταίει; Μπορεί κάτι ν’ αλλάξει;
|
‘ Δεν μ’ αρέσει η δουλειά , ακόμα κι αν την κάνει κάποιος άλλος ‘ Mark Twain |
ΠΟΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ;
Στη δουλειά :
Η οργάνωση της εταιρείας σου είναι προβληματική. Λίγα άτομα. Πολλές υποχρεώσεις. Αμέτρητες καθυστερήσεις!
- Τα λάθος άτομα έχουν βρεθεί στις λάθος θέσεις. Ανικανότητα και τσαπατσουλιά! Οι δουλειές μένουν μισές και η ασυνεννοησία μεταξύ σας συνεχίζεται…
- Οι απαιτήσεις είναι αυξημένες. Φαξ. Τηλέφωνα. E-mail. Παραγγελίες. Διλήμματα. Αποφάσεις. Παράπονα. Και..πάλι απ’ την αρχή! Κι εσύ να πρέπει να αποκρίνεσαι σαν καλοκουρδισμένη μηχανή. Χωρίς προσωπικό χρόνο. Χωρίς εαυτό.
- Η φύση της δουλειάς είναι δυσβάσταχτη για σένα. Είτε πρόκειται για ανία κι επανάληψη. Είτε για τρέξιμο κι εξουθένωση σωματική. Ένα είναι σίγουρο. Δεν αντέχεις άλλο!
- Υπάρχουν άβολα ωράρια και ρυθμοί. Σπαστό. Κυλιόμενο. Συνεχόμενο. Βάρδιες. Προθεσμίες. Πιέσεις. Εύχεσαι οι 24 ώρες να ήταν 48 αλλά το ρολόι δεν σου κάνει το χατίρι.
- Οι απαιτήσεις είναι αμφίσημες. Την μια κουβαλάς. Την άλλη εξυπηρετείς. Την τρίτη υπογράφεις. Άλλοτε αφέντης, κι άλλοτε χαμάλης! Το μυαλό σου μπερδεύεται.
Οι ρόλοι συγκρούονται. Ο πατέρας σου είναι και αφεντικό σου. Η γυναίκα σου είναι και υπάλληλός σου. Δεν τολμάς να διαφωνήσεις. Η ‘παντόφλα’ στο σπίτι.. καραδοκεί!
- Η εργασία σε φέρνει αντιμέτωπο με τους δικούς σου. ‘Πότε θα βγούμε βόλτα;’ ‘Πότε θα πας στο σούπερ-μάρκετ;’ ‘Πότε θα πάρεις το μικρό απ’ το σχολείο;’ Η δουλειά ζητάει χρόνο και ενέργεια. Το ίδιο κι η σύζυγος ή τα παιδιά. Γκρίνια στο τετράγωνο!
- Δεν υπάρχει δυνατότητα για εξέλιξη της καριέρας σου. Ο δρόμος μοιάζει αδιέξοδος. Νοιώθεις πως όσο κι αν δουλέψεις, θα βρίσκεσαι πάντα ριζωμένος στο ίδιο σκαλοπάτι.
- Ούτε ασφαλής αισθάνεσαι. Απολύσεις. Αξιολογήσεις. Μειώσεις. Και η καρέκλα σου τρέμει καθημερινά, μαζί και η οικογένειά σου!
Όσον αφορά εσένα:
Η εργασία που διάλεξες δεν σε ικανοποιεί. Σκέφτεσαι συνεχώς πως να ξεφύγεις. Πως να αποδράσεις. Πως να αλλάξεις ζωή. Μα το βάρος της επιλογής, ήταν όλο δικό σου. Και τώρα..δεν ξέρεις καν που να ρίξεις την ευθύνη!
- Είσαι άτομο του καθήκοντος. Τα θέλεις όλα σωστά και στην ώρα τους! Να μην εκτεθείς. Να μην πουν ότι δεν έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου. Το χίλια τα εκατό σου! Πόσο όμως θ’ αντέχεις να δίνεσαι ολοκληρωτικά;
- Είσαι από κείνους που πιστεύουν ότι οι καταστάσεις μας ελέγχουν, όχι εμείς αυτές. Αισθάνεσαι υποχρεωμένος. Εγκλωβισμένος. Αλυσοδεμένος με τη δουλειά. Περιμένεις μονάχα ένα θαύμα!;
- Βλέπεις το ποτήρι συνήθως μισοάδειο. ‘Η χώρα είναι σε κρίση.’ ‘Τα πράγματα πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο.’ ‘Η αγορά έχει στεγνώσει.’… Άλλοι σε λένε μίζερο. Άλλοι, απλώς ρεαλιστή. Πάντως η αισιοδοξία δεν είναι και πολύ το φόρτε σου!
- Βουλιάζεις εύκολα στο άγχος και τ’ αρνητικά συναισθήματα. Η ψυχραιμία είναι κάτι που δύσκολα κρατάς. Σε παίρνει από κάτω κι άντε μετά να σηκώσεις τον πληγωμένο εαυτό σου.
- Έχεις μάθει να παλεύεις με το συναίσθημα και όχι με το πρόβλημα. Λες κι αν κουκουλώσεις το άγχος ή τη στεναχώρια σου το ζήτημα θα λυθεί! Σκέψου το ξανά!
Αν όλα αυτά σου ακούγονται γνώριμα, η εργασιακή εξάντληση είναι μόλις ένα βήμα απ’ την πόρτα σου. Δραπέτευσε τώρα! Τόλμησε την αλλαγή. Ο εαυτός σου.. σε χρειάζεται!
Χρύσα Βοζίκη, Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός