ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ

ΟΙ 50 ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΚΡΙ.. ΔΙΑΖΥΓΙΟΥ

Κοιτάς τη βέρα σου στο δάχτυλο . Στέκει εκεί . Χρόνια αμέτρητα. Κοντεύουν είκοσι σχεδόν. Σε συνόδεψε στην εκκλησία. Στα ζεστά χάδια που αντάλλαξες με το σύντροφό σου. Στις αγκαλιές που πήρες τα παιδιά σου. Μια ζωή ολόκληρη. Εκεί.

Μα την ξανακοιτάζεις. Και.. ξαφνικά το δαχτυλίδι αυτό σου μοιάζει ξένο. Σα να μην έπρεπε ποτέ να ‘ταν δικό σου. ‘Χαλκάς’ σκέφτεσαι. Που σε κράτησε μακριά απ’ όσα σου αξίζανε. Μακριά απ’ όσα δικαιούσαι σ’ αυτή τη σύντομη ζωή.

Το ακουμπάς στον πάγκο της κουζίνας. Δεν ανέχεσαι πια ούτε να το φοράς, ούτε να το κοιτάζεις. Θέλεις μόνο να χωρίσεις. Να είσαι πια ελεύθερη από χαλκάδες και δεσμά. Έστω και στα πενήντα σου! Έστω κι αν τα μαλλιά σου είναι πια γκρίζα!

7 ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΔΥΝΑΜΙΤΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 50

Ο αριθμός των διαζυγίων σε ζευγάρια άνω των πενήντα διπλασιάστηκε από το 1990 ως το 2010. Και παρότι παραμένει μικρότερος σε σχέση με των νεότερων ηλικιών , η αύξησή του έχει προκαλέσει έντονα το ερευνητικό ενδιαφέρον. Η ερώτηση που κυριαρχεί είναι…

Γιατί άραγε κάποιος να πάρει μια τέτοια απόφαση έπειτα από τόσα πολλά χρόνια συμβίωσης;

1.Η άδεια φωλιά.

Τα παιδιά μεγαλώνουν. Εγκαταλείπουν το σπίτι. Στο προσκήνιο μένετε μόνο εσύ κι αυτός. Κι από κει που χρόνια ολόκληρα η προσοχή σου είχε επικεντρωθεί αποκλειστικά σ΄ αυτά. Τώρα έρχεσαι ν’ αναμετρηθείς με το παρόν. Ποιος είναι τελικά ο σύντροφος που παντρεύτηκες; Τι άραγε έχει απομείνει απ’ το δικό σου παλιό εαυτό;

2.Η έλλειψη επικοινωνίας.

Η απουσία των παιδιών σ’ αφήνει μόνο. Αμήχανο. Σα να μην ξέρεις πια πώς να επικοινωνήσεις πραγματικά με τον άντρα ή τη γυναίκα σου. Αυτό που είχατε μοιάζει να έχει χαθεί κάτω απ’ τις ατελείωτες ώρες δουλειάς. Τα αλλάγματα. Τα ταΐσματα. Τα διαβάσματα. Το τρέξιμο στις εξωσχολικές δραστηριότητες. Τα μερόνυχτα που έβαλες τον εαυτό σου και το σύντροφό σου στην άκρη. Και τώρα δεν ξέρεις πώς να συνυπάρξεις μαζί του απ’ την αρχή. Όλα σου φαίνονται δύσκολα.

3.Η διαφορά ταχυτήτων.

Οι σύζυγοι δεν είναι ζευγάρι παντόφλες να πηγαίνουν παντού μαζί. Έτσι, αργά ή γρήγορα ο ένας απ’ τους δύο κουράζεται περισσότερο. Βαριέται τις κοινές δραστηριότητες. Τα ταξίδια. Τις εξόδους. Τους φίλους. Παραμελεί τον εαυτό του. Κι ο άλλος μένει να αναζητά όλα όσα του έλειψαν. Με τον τρόπο αυτό, η γκρίνια, τα παράπονα και η αποστροφή εισβάλουν για τα καλά στην κορεσμένη σχέση.

4.Οι σεξουαλικές δυσκολίες.

Ο χρόνος επιδρά και στο κομμάτι αυτό μ’ έναν τρόπο δυσάρεστο για τους δυο συντρόφους. Μειώνει τη λίμπιντο ή δυσκολεύει την επαφή εξ’ αιτίας οργανικών και ψυχολογικών αιτιών. Έτσι, το ζευγάρι χάνει και την τελευταία του ευκαιρία για αναβίωση της τρυφερότητας και του πάθους.

5.Τα απωθημένα.

Κι όταν πια έχεις χάσει τις ελπίδες σου να γίνεις ευτυχισμένος μέσα από τη συντροφική σχέση, στην επιφάνεια βγαίνουν και τ’ απωθημένα. Εκείνα που θέλησες και δεν κατάφερες. Εκείνα που άφησες για χάρη της οικογένειας. Εκείνα που ακόμα λαχταράς και τα πνίγεις μέσα στον γάμο. Νοιώθεις την ανάγκη να τρέξεις. Να προλάβεις ότι έχει μείνει ζωντανό.

6.Η πρόοδος των φαρμάκων.

Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, η αύξηση του προσδόκιμου ζωής εξ’ αιτίας των φαρμάκων άλλαξε την ανθρώπινη προοπτική. Στα πενήντα τους, οι άνθρωποι δε βλέπουν μπροστά τους λίγα ακόμα χρόνια υπομονής αλλά πολλά ακόμα ευτυχισμένα χρόνια που δικαιούνται να απολαύσουν. Και φυσικά, σπεύδουν να τα διεκδικήσουν.

7.Η αλλαγή της κοινωνικής νόρμας.

Σήμερα που η γυναίκα είναι περισσότερο απελευθερωμένη και οικονομικά ανεξάρτητη , τολμά συχνότερα σε σχέση με τις γυναίκες του παρελθόντος ν’ αλλάξει ρότα. Εξ’ άλλου τα διαζύγια δεν αποτελούν πια στίγμα αλλά μια συνηθισμένη νόρμα. 

Υπάρχουν επομένως πολλές και διαφορετικές αιτίες που μπορεί να σε κάνουν να θέλεις να χωρίσεις ακόμα και μετά από πολλά χρόνια συμβίωσης. Ωστόσο, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που σε φέρνουν στα πρόθυρα του χωρισμού. Μην ξεχνάς. Πρόκειται για μια κρίσιμη απόφαση και μια σημαντική αλλαγή για τη ζωή σου. Χρειάζεται σκέψη. Κι αν νοιώθεις μπερδεμένος, απλώς ζήτησε τη βοήθεια ενός ειδικού.

Και να θυμάσαι. Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος αποφάσεις. Μόνο κατάλληλες για σένα!

Χρύσα Βοζίκη, Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός