Το κουδούνι χτυπά. Ανοίγεις. Στο κατώφλι; Ο σύζυγός σου. Αγκαλιά με μια μελαχρινή, αιθέρια ύπαρξη. Όμορφη. Χαριτωμένη. Πιο νέα από σένα. Την κρατά πάνω του σφιχτά. Σου χαμογελά και σου ζητάει να μείνετε όλοι μαζί από δω και μπρος. ‘Θα ναι ωραία, θα δεις’, σου ψιθυρίζει. Μα δεν ακούς. Μόνο ζαλίζεσαι…
Το μάτι θολώνει. Να την πετάξεις έξω; Να την ξεμαλλιάσεις; Να τη χτυπήσεις; Να φωνάξεις δυνατά; Να κλάψεις; Να αποτραβηχτείς; Έχεις χάσει την τετράγωνη λογική σου. Ανήκεις πια σ’ ένα οδυνηρό τρίγωνο. Στο τρίγωνο.. της ζήλιας.
Εκεί βρίσκεται και το παιδί όταν φέρνεις για πρώτη φορά στο σπίτι το νέο του αδερφάκι! Το δεύτερο; Το τρίτο; Το πέμπτο; Δεν έχει σημασία. Η ζήλια είναι εκεί σε κάθε μεγαλύτερό σου παιδί όταν καλείται να σε μοιράζεται.
ΠΟΣΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΗΛΙΑ?
Ο καθένας επιστρατεύει τα δικά του θέλγητρα στη μάχη της διεκδίκησης των γονιών. Άλλοι είναι περισσότερο επιθετικοί, άλλοι πιο αγαπησιάρηδες κι άλλοι περισσότερο απόμακροι απ’ το συνηθισμένο.
- Καυγάδες; Χτυπήματα και δαγκωματιές; Φωνές και διαμαρτυρίες;
- Ανυπακοή; Αναίτιες γκρίνιες και παράπονα;
- Μούτρα κι απομόνωση;
- Επιστροφή στην πάνα και την πιπίλα;
- Υπερβολική φροντίδα του μωρού;
- Διαρκής εμπλοκή με τους γονείς;
- Ακόμα και η απλή αλλά έντονη παρατήρηση της αλληλεπίδρασης γονιού-βρέφους.
Όλα μαρτυρούν πως ένα κι ένα κάνει..ζήλια!
Το φύλο, η ηλικία, η προσωπικότητα και φυσικά οι πρώιμοι δεσμοί με τους γονείς επηρεάζουν φυσικά το αποτέλεσμα της εξίσωσης. Το ίδιο φύλο για παράδειγμα, είναι συνήθως παράγοντας που εντείνει το αίσθημα σύγκρισης. Ενώ, η διαφορά ηλικίας άνω των 7 ετών καταπραΰνει σημαντικά την τυχόν επιθετικότητα. Ωστόσο, η αναστάτωση υπάρχει κι είναι απόλυτα φυσιολογική.
ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?
Για τους περισσότερους γονείς, η διαχείριση της ζήλιας ανάμεσα στα αδέρφια μοιάζει με άλυτο κι ακατανόητο πρόβλημα. Πόσα κομμάτια να γίνεις πια; Κι όμως, όλα είναι απλά μαθηματικά.
1.Μέτρησε τα λάθη σου. Το χρόνο που έλειψες απ’ το σπίτι. Την τυχόν αδιαφορία που έδειξες σε κάποια τους ανάγκη. Μια άσχημη τιμωρία που ίσως επέβαλες. Παραδέξου τα. Αποκάλυψε στα παιδιά πως κανείς μας δεν είναι τέλειος. Ζήτα συγγνώμη. Και.. δήλωσε διαθεσιμότητα να σταθείς πλάι τους την επόμενη φορά με τρόπο πιο κατάλληλο και υποστηρικτικό.
2. Πρόσθεσε κατανόηση κι αναγνώριση στα προβλήματά τους. Άνοιξε συζητήσεις. Παρακίνησέ τα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Άκουσέ τα προσεκτικά. Μόλις η συσσωρευμένη ζήλια τους εκφραστεί όλα θα κυλήσουν διαφορετικά.
3. Αφαίρεσε τις συγκρίσεις από το ρεπερτόριό σου. Δείξε στο γιο ή την κόρη σου πόσο ιδιαίτεροι είναι για σένα και πόσο πολύ εκτιμάς κι αγαπάς τα ξεχωριστά τους μοναδικά χαρακτηριστικά. Έτσι απλά. Χωρίς συγκρίσεις με τα άλλα τους αδέρφια.
4. Διαίρεσε το χρόνο σου. Προσπάθησε να περνάς με το κάθε παιδί ξεχωριστές στιγμές. Κάντε παρέα διαφορετικές δραστηριότητες και συζητήσεις. Αν ο χρόνος είναι πολύ περιορισμένος, κάνε το μεγαλύτερό σου παιδί σύμμαχο και βοηθό στις δουλειές του σπιτιού ή τη φροντίδα του νέου μέλους. Προσοχή!! Ποτέ μην ξεχάσεις πως κι εκείνο είναι απλώς ένα παιδί και πρέπει να του φερόμαστε ως τέτοιο!
5.Πολλαπλασίασε την αγάπη σου. Χάδια. Φιλιά. Αγκαλιές. Πειράγματα. Γέλια. Είναι το νούμερο ένα για να ενισχύσεις τους μεταξύ σας δεσμούς και να κάνεις τα παιδιά να αισθάνονται ασφαλή πλάι σου.
6.Βάλε συγκεκριμένα κι ευδιάκριτα όρια. Όλες οι μαθηματικές πράξεις άλλωστε έχουν κανόνες! Ποιος κάθεται σ’ αυτή τη θέση; Ποιος θα κάνει αυτή τη δουλειά; Πως φερόμαστε στ’ αδέρφια μας; Τι απαγορεύεται; Ποιες είναι οι συνέπειες όταν παραβιάζουμε έναν κανόνα;
Όλα τα υπόλοιπα άφησε να τα λύσουν τα παιδιά! Εκείνα θα μάθουν μόνα τους να τσακώνονται. Να διαπραγματεύονται. Να μοιράζονται. Να ισορροπούν. Να φτιάχνουν σχέσεις που… ‘μετράνε’ για όλη τους τη ζωή!
Χρύσα Βοζίκη, Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός